Στην Ελλάδα το συναντούµε µε διάφορες ονοµασίες όπως φασκοµηλιά, αλιφασκιά, φάσκος, χαµοσφακιά, ελαφίσκος, ελελίφασκος, μοσχακίδι. Είναι µικρός αειθαλές πολυετής θάµνος, µε πολυάριθµα, βρίσκεται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας κυρίως σε ξηρούς και πετρώδεις τόπους. Το Φασκόµηλο (Salvia officinalis L.) της οικογένειας Lamiaceae(Χειλανθών), της τάξης των Lamíales, είναι γνωστό από στην αρχαιότητα.

Η Salvia προέρχεται από το λατινικό ρήµα «salvo» το οποίο σηµαίνει «θεραπεύω». Θεωρήθηκε ιερό βότανο από τους Έλληνες, που το αφιέρωσαν στον ∆ία. Οι πρόγονοί µας το χρησιµοποιούσαν σαν πολυφάρµακο και το αναφέρουν ο ∆ιοσκουρίδης, ο Αέτιος, ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός, οι οποίοι το εκθείαζαν ιδιαιτέρως. Οι Λατίνοι το χρησιμοποιούσαν ως αντίδοτο κατά της πανούκλας και οι Κινέζοι στην παραδοσιακή ιατρική.

Ενισχύει την μνήμη και έχει αντιικές, αντιβακτηριακές, αντιμυκητιακές, αντισηπτικές, αντοφλεγμωνώδεις, αντιοξειδωτικές, στυπτικές, μυοχαλαρωτικές, ανθιδρωτικές, τονωτικές στομάχου, καρδιοτονωτικές, σπασμολυτικές, αποχρεμπτικές, αντιφυσητικές και αντιδιαβητικές ιδιότητες. Το Φασκόμηλο στην μαγειρική μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καρυκευματικό για αρωματισμό λιπαρών κρεάτων, ελιών, σύκων, ξιδιού και κρασιού, τυριών, σαλατών, ζυμαρικών και οσπρίων, ενώ παράλληλα θεωρείται και άριστο μελισσοτροφικό φυτό, παρέχοντας μέλι εξαιρετικής ποιότητας.