Η λουΐζα καλλιεργείται ευρέως καθώς οι θεραπευτικές της επιδράσεις ως φαρμακευτικό βότανο αλλά και οι ιδιότητές της ως πρόσθετο τροφίμων την έχουν κάνει ιδιαίτερα δημοφιλή και περιζήτητη σε όλο τον κόσμο. Με την επιστημονική ονομασία Aloysia citrodora, ο πολυετής θάμνος που ανήκει στην οικογένεια Verbenacea, είναι γνωστή ως Lemon verbena και στη χώρα μας ως λεμονόχορτο. Η καταγωγή του εντοπίζεται στη Νότια Αμερική, συγκεκριμένα στη Χιλή, το Περού, την Αργεντινή και την Ουρουγουάη. Το φυτό ήρθε στην Ευρώπη τον 17ο αιώνα από τους Ισπανούς. Μέχρι τον 18ο αιώνα, καλλιεργήθηκε στην περιοχή της Μεσογείου και ταυτόχρονα έφτασε στη Βόρεια Αμερική. Πολλοί σημαντικοί αρχαίοι πολιτισμοί θεωρούσαν τη λουΐζα ιερό φυτό. Ένας αιγυπτιακός μύθος μας λέει ότι το φυτό φύτρωσε όταν η θεά Isis δάκρυσε για να θρηνήσει το θάνατο του θεού Osiris. Η λουΐζα ονομαζόταν “herba sacra” (ιερό βότανο) από τους Ρωμαίους και “ιερό φυτό” από τους αρχαίους Έλληνες που την χρησιμοποιούσαν για να σκουπίζουν τους βωμούς των ναών.

Η λουίζα χρησιμοποιείται σαν αρωματικό στα φαγητά και στα γλυκά, αλλά και για τον αρωματισμό ποτών. Αν και είναι ασφαλής η χρήση της λουίζας, καλό είναι να αποφεύγεται η υπερβολική κατανάλωση. Επειδή δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για την επίδραση της στην περίπτωση εγκυμοσύνης και θηλασμού, καλό είναι να αποφεύγεται η κατανάλωση της.