Ο Πλίνιος εκθειάζει τη τεύκριο κατά του χρόνιου βήχα, των φλεγμονωδών παθήσεων του στομάχου, των πόνων των πλευρών, της υδρωπικίας κ.α. Οι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο κατά του πυρετού. Στη Ιταλία το αποκαλούσαν «χόρτο των πυρετών». Έλληνες και Άραβες γιατροί μιλούσαν για τη θεραπευτική του αξία. Ο Διοσκουρίδης χρησιμοποιούσε το φυτό κατά της μεγαλοσπληνίας.
Ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός συνιστούσαν το τεύκριο ως τονωτικό, αντισπασμωδικό και πταρμικό (που προκαλεί φτάρνισμα). Οι γιατροί το έδιναν με ξύδι στους σπληνοπαθείς και με κρασί σε αυτούς που υπέφεραν από το συκώτι.

Η λαϊκή ιατρική τη συνιστούσε για το σάκχαρο.

Ιδιότητες κι ενδείξεις:
Το βότανο δρα ως στυπτικό, αντιρευματικό, άφυσο, επουλωτικό, ιδρωταγωγό, χολαγωγό.
Οι πικρές ουσίες που περιέχει το κάνουν ιδανικό γιατρικό για το στομάχι.
Διεγείρει την όρεξη, τη χοληδόχο κύστη, τους νεφρούς και βοηθά την πέψη.
Συνίσταται ιδιαιτέρως κατά των εμφράξεως της σπλήνας, κατά του ίκτερου, κατά των χοιράδων, του άσθματος, του χρόνιου πνευμονικού κατάρρου, της αμηνόρροιας, της υποχονδρίας, του σκοβρούτου και των διαλειπόντων πυρετών και του αθριτισμού.

Το Teucrium scorodonia (κοινώς σκορδέο, σκορδόχορτο, σκορδαράκι) χρησιμοποιείται για όλες τις λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, ιδιαίτερα για κρυολογήματα και γρίπη. Επίσης, χρησιμοποιείται ως εφιδρωτικό για όλους τους πυρετούς. Συνδυάζεται πολύ καλά με την Αχιλλέα, τη Μέντα και τα άνθη Σαμπούκου για κρυολογήματα και γρίπη.

Είναι από τα στομαχικά φαρμακευτικά φυτά, γιατί με τις πικρές ουσίες που περιέχουν ανοίγουν και τονώνουν την όρεξη, τονώνουν τη λειτουργία του στομαχιού, περιορίζουν τις ξινίλες και τους πόνους στο στομάχι και βοηθούν σε δυσπεψία και αεροφαγία και σε φλεγμονώδεις νόσους του στομάχου.
Είναι ελαφρά ευκοίλια.
Χρησιμοποιούνται για την αρτηριακή υπέρταση, γιατί ρίχνουν την πίεση.
Είναι τονωτικά για τον οργανισμό, προφυλάσσουν από το σκορβούτο, περιορίζουν τις αιμορραγίες και συστήνονται σε καχεξία του οργανισμού.
Έχουν αντιφλογιστικές ιδιότητες και συστήνονται σε παθήσεις του αναπνευστικού, όπως πυρετό και καταρροή, αλλά και χρόνιο βήχα σε παθήσεις του συκωτιού και της χολής, ειδικά σε ίκτερο και πέτρες στη χολή.
Συστήνονται, επίσης, σε ρευματισμούς και αρθριτικά.
Χρησιμοποιούνται για τους των πόνους των πλευρών,
Είναι κατάλληλο για την κατακράτηση υγρών.
Είναι φάρμακο κατά του διαλείποντος πυρετού.

Εξωτερικά το αφέψημά τους χρησιμοποιείται σε πλύσεις και σε επιθέματα και κλύσμα σε λευκόρροια, αιμορροϊδες, ερεθισμένα μάτια και δερματικά προβλήματα, όπως σπυριά, αποστήματα, λειχήνες, ελκώδεις πληγές και έκζεμα.

Το τεύκριο το μικροποδιοειδές ή μητέρες σε δυνατό αφέψημα χρησιμοποιείται για λούσιμο των μαλλιών, γιατί τα τονώνει και βοηθά στην υγιή ανάπτυξή τους και βοηθά στη θεραπεία των σπυριών στο τριχωτό της κεφαλής. Επίσης, της αγάπης το βοτάνι τονώνει τη σεξουαλική διάθεση.

Ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός συνιστούσαν το πόλιον ως τονωτικό, αντισπασμωδικό και για την πρόκληση του φταρνίσματος. Όποιος αλείφεται με πόλιο επιδιώκει δόξα και αξία. Είναι κατάλληλο για τα δαγκώματα των φιδιών.

Με ξύδι δίνεται σε όσους έχουν παθήσεις του σπλήνα και μεγαλοσπληνία. Με κρασί δίνεται σε όσους έχουν παθήσεις του συκωτιού. Το δοντοχόρτι σαν αφέψημα χρησιμοποιείται για τα δαγκώματα από δηλητηριώδη ζώα, για τους στομαχικούς πόνους, τους πυρετούς και τα κρυολογήματα. Για τα κρυολογήματα συνιστώνται ατμόλουτρα.

Σε έγχυμα το φυτό είναι αντιφλεγμονώδες για το στομάχι και το έντερο.

Παρασκευή και δοσολογία:

Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό βάζουμε μία κουταλιά της σούπας από το βότανο για μία ώρα. Σουρώνουμε και πίνουμε τρεις φορές την ημέρα ένα φλιτζάνι του καφέ πριν το φαγητό.

Προφυλάξεις:

Το φυτό είναι ακίνδυνο και οι δόσεις δεν χρειάζεται να είναι αυστηρά καθορισμένες. Σε υπερβολική δόση όμως για μεγάλο χρονικό διάστημα υπάρχει πιθανότητα να προκαλέσει βλάβες στο συκώτι. Παν μέτρον άριστον λοιπόν.